İleri geri hareketli testere; resternotomi; sternum/cerrahi---

Resternotomide salınımlı testere kullanımını benimseyen yaygın uygulamaya karşın, bazı cerrahlar ileri geri hareketli testere kullanmayı tercih eder. Bu makalede, ileri geri hareketli testere kullanılarak yapılan resternotomi için basit bir teknik tanımlandı. Bu teknik, rutin resternotomi uygulaması sergileyen Uzm.Dr.Hakan ERGUN ve Plastik Cerrah Dr . Tunc Tiriyaki tarafından 158 ardışık hasta üzerinde uygulandı. Yalnızca bir hastada acil kardiyopulmoner baypas gerektiren önemli düzeyde bir kanama görüldü. Resternotomiye bağlı mortalite görülmedi.

Cardiac reoperations which necessitate resternotomies are associated with potential major complications. An injury to the heart, great vessels, or previously implanted patent coronary bypass grafts can lead to massive hemorrhage and/or myocardial ischemia and infarction.[1-5]
Given these potential risks, many techniques have been described to increase the safety of sternal re-entry. Most of the published reports, however, share a common view that an oscillating saw is preferable to ensure a safe procedure.[1-3] The current paradigm gaining widespread acceptance among cardiac surgeons demonizes the use of a reciprocating saw in these cases without producing much supporting evidence. Against this notion, some surgeons have been trained in the use of the reciprocating saw for this type of surgery and continue to use them. The purpose of this article is to describe the technique used to perform a safe resternotomy using a reciprocating saw

SURGICAL TECHNIQUE
Preoperative contrast-enhanced computed tomography (CT) is only offered to patients who have previously used prosthetic patches and/or conduits involving the aorta or the right ventricular outflow tract as well as those with patent coronary bypass grafts. Intraoperatively, following skin incision, the sternal wires are cut and removed, and blunt dissection is performed superiorly around the sternal notch with the finger. The linea alba is then divided for a few centimeters inferiorly from the xiphoid process while maintaining upward traction, and 5 to 6 cm of the retrosternal space is cleared of adhesions mostly via blunt dissection along the posterior sternal table. Prior to sawing the sternum, ventilation is stopped to allow the pleura and adjacent soft tissues to fall away from the sternum. The sternum is then divided along the previously defined midline with a reciprocating saw (Aesculap, a division of the B. Braun Melsungen AG, Tuttlingen, Germany) from the xiphoid upwards. At this point, two technical details are crucial in order to avoid injury to the underlying structures. The first is to ensure that the saw is snugly lifted against the sternum and slightly tilted backwards. This allows the protective foot piece of the saw to further develop a safe plane retrosternally ahead of the sternal cutting and prevents the saw from cutting freely into any underlying soft tissue structures. Secondly, the saw is to be advanced in a to-and-fro motion rather than a continuous one to allow the protective foot piece of the saw to disengage from substernal adhesions, thus creating a safe pathway for sawing. Following sternal division, hemostasis is achieved along the posterior aspect of the sternum, and further dissection is carried out in the normal fashion.

The technique described was used in 158 consecutive resternotomy cases between March 2003 and April 2010, representing the practice of two surgeons who routinely use the reciprocating saw for this procedure. Their choice of the reciprocating saw was based solely on their previous training. Consequently they had a higher level of comfort with this instrument than if they had used an oscillating saw. Although many of these patients (n=68, 43.0%) were deemed to be high-risk at sternal re-entry due to multiple previous sternotomies, previous mediastinitis, patent grafts, or the need for right-sided intervention, there was only a single occurrence (0.6%) of catastrophic hemorrhage that necessitated the urgent institution of cardiopulmonary bypass (CPB) through the femoral vessels. Two other minor injuries to the right atrium and right ventricle also occurred and were managed by simple stitches. There was no mortality that could be attributed to sternal re-entry, and this low injury rate compares well with the rates found in previously published reports.[1-4] Morales et al.[5] examined 12 retrospective studies and found a 0.5-3.6% incidence of catastrophic hemorrhage. They also noted a discrepancy between the survey findings and published injury rates, which likely reflects the underreporting of resternotomies related to injuries in the literature.
The use of a reciprocating saw for sternal re-entry is currently being adopted by an increasingly smaller number of surgeons, as evidenced by previously published questionnaires. One questionnaire circulated by Dobell and Jain was probably the first evidence of a paradigm embracing the oscillating saw for this surgical procedure[1] They discovered that the majority of responders preferred the use of an oscillating saw. Only one out of the 131 surgeons questioned indicated a preference for the reciprocating saw. Another questionnaire showed that a minority of surgeons (153 out of 1,116) would use the reciprocating saw for a resternotomy, but this survey provided no further portrayal of the exact techniques that should be used.[2] The reported higher incidence of injury on sternal re-entry among these surgeons is obviously subject to a much potential bias. Furthermore, these questionnaires notoriously neglected other more important predictors of injury at the time of resternotomies, such as multiple previous resternotomies, a patent internal mammary artery graft, or a history of mediastinal radiotherapy.[3,4] More recently, Roselli et al.[3] r eviewed 1 ,847 resternotomy cases and recommended the routine use of the oscillating saw. However, another large retrospective series by Park et al.[4] examined 2,555 cases of sternal re-entry, but they did not specify the type of saw being used due to different preferences among the surgeons. In cases where the aorta, right ventricle, or patent bypass grafts have become firmly adherent to the back of the sternum, an injury would likely occur whether an oscillating or a reciprocating saw was used, even with adequate experience and attention to technical details. The technical tips permitting for the safe use of reciprocating saws in resternotomies, as detailed in our operative techniques, have been previously reiterated in an published article by Diethrich[6] which narrated how the reciprocating saw was originally developed to avoid injury to the dura mater during a craniotomy. In conclusion, the reciprocating saw can safely be used for resternotomies. Rather than advocating a particular type of saw, attention should be directed to the identification of other more important predictors of injury and the institution of preemptive protective measures.


                                                                                           UZM.DR.HAKAN ERGUN

KAN TRANFÜZYONLARI UZM.DR . HAKAN ERGUN

Kan diğer bütün organları perfüze eden hareketli bir organ olarak kabul edilmektedir. Şekilli elemanları ile oksijen taşınması (eritrosit), korunma mekanizması(lökosit) ve hemostatik denge (trombositler) işlevlerini yürütürken sıvı kısmı ile gaz transportuna katkı, besleyici maddeler, hormonlar, pıhtılaşma faktörleri, antikorlar ve yıkım ürünlerinin dokulara veya eliminasyon yerlerine taşınmasını sağlar.
Uyum Testleri: ABO-Rh tayini, cross match ve antibody arattyrmasy kullanylan uyum testleridir. Bunlar invitro testler olup invivo antijen antikor reaksiyonlarını önlemek için kullanılır. Verilecek kanla alıcının ABO ve Rh grupları tayin edilerek serolojik uyum sağlanmalıdır. Bundan sonra aynı gruptan olan donör eritrositlerinin alıcı serumu ile karşılaştırarak (cross match) verilecek kanın ABO, Rh ve dider sistemler bakymyndan uygun olup olmadydy belirlenmelidir.
ABO-Rh tayini: Hastanın kan grubunun tayini çok önemlidir. Çünkü en ciddi ve trajik reaksiyonlar ABO yönünden uygun olmayan kanların yanlış transfüzyonu sonucu ortaya çıkmaktadır. Bu reaksiyonlar kompleman sistemini aktive ederek çok hızlı intravenöz hemolize yol açan anti-A ve anti-B antibody’leri tarafından oluşturulur.
Eğer bir kişide A ve B antijenleri yoksa o zaman anti-A ve/veya anti-B antibodylerinden oluşur. ABO tayini eritrositlerde A ve B antijenlerinin aranması ile yapılar.
Kan grubu Anti A Anti B
    A                     +              -
    B                     -              +
    AB             +             +
    0                     -           -
Yapılan diğer test Rh (b) antijeni içindir. İnsanlarda %85 oranında Rh (A) antijeni (+), %15 (-) dir.
CrossMatch: Donörün kırmızı kan hücreleri alıcının serumu ile karşılaştırılarak yapılar. Bu durumda bu iki kan doğrudan doğruya birbirine karşı test edilir ve bir aglutinasyon olup olmadığına bakılır. Bu amaçla önce donör kanından bir miktar eritrosit süspansiyonu hazırlanır ve sonra alıcının az miktarda defibrine serumu birbirine karıştırılarak aglutinasyon olup olmayacağı gözlenir.Kanın depolanmasıSitrat-Fosfat-Dekstroz
Sitrat-Fosfat-Dekstroz-Adenin
Adsol (Adenin glukoz-mannitol-sodyum klorid)
Dondurarak depolama
Heparin
Sitrat-Fosfat-Dekstroz: Kanın içinde 2-6 ⁰C’de korunabildiği bir antikoagulandır. İnfuzyondan 24 gün sonra transfüze edilen eritrositlerin en az %70’i sirkulasyonda kalır. Sitrat iyonu kalsiyum bağlayarak pıhtılaşmayı önler, dekstroz eritrositlerin glikolize devam etmesini sağlayarak yüksek enerjili nükleotidlerin açığa çıkmasını sağlar. 2-6⁰C’deki depolanma Na-K pompasını stimule eder, eritnositler K kaybeder ve Na kazanır. Eritrositlerin osmotik frajilitesi artar, Aynı zamanda eritrositlerdeki ATP konsantrasyonları ve 2.3 DPG düzeyleri azalır. Depolanma sırasında eritrositler glukozu laktata metabolize eder, hidrojen iyonları birikir ve plazma pH’sı azalır.Sitrat-fosfat- Sitrat-fosfat- dekstroz-adenin: Sitrat-fosfat- dekstroz-adenin: Sitrat-fosfat- dekstroz-adenin:CPD ile depolanan kana adenin eklenmesi ile dopolanma süresi 21 günden en az 35 güne uzar. Adenin eritrositlerin metabolik reaksiyonları için gereklidir. ATP’yi yeniden sentezlenelerini sağlayarak ömürlerini uzatır. Bu arada adeninin nefrototoksik etkisi göz önünde tutulmalıdır.
Adsol :Depolanan kan için 49 gün koruyucudur. Fakat transfüzyondan 24 st sonrayatayan eritrosit miktarı yeterli değildir.
Dondurarak depolama: Eritrositler gliserol içinde –97 ⁰C ‘te dondurulur. Yalnız transfüzyondan önce gliserolden arındırılmalıdır. Pahalı bir yöntemdir.
Heparin: Heparin içinde depolanmyt tam kan kardio pulmoner by-pass gibi durumlarda CPD solüsyonuna tercih edilir. Böyece CPD solüsyonu içindeki sitratın iyonize Ca düzeylerinde yaptığı depresyonun neden olabileceği kardiak problemlerden kaçınılabilir. Heparin eritrosit koruyucusu değildir, çünkü glukoz içermez, Heparin içinde depolanan kan 48 kr içinde kullanılmalıdır.
Depo kanındaki değişikliklerph düşür
pCO₂
Laktat artar (41 mEgl/t)
K artar
Glukoz azalır
Hb artar
2-3 DPG azalır
Trombositler azalır
F5 ve F8 azalır
Kan ürünleriTam kan
Kanın şekilli elemanları
Eritrnosit süspansiyonu
Yıkanmış eritrosit süspansiyonu
Dondurulmuş eritrositler
Trombositden zengin plazma
Konsantre trombosit süspansiyonu
Lökosit süspansiyonu
Plazma ve plazma fraksiyonları
Taze dondurulmuş plazma
Kuru plazma
Albumin
Fibrinojen
F8 konsantreleri
Protrombin kompleksi pıhtılaşma faktörleri
Gamma globulin ve spesifik gamma globulinler
Tam kan: 1 ünite tam kan 400-450 ml kan ve antikoagulan olarak 75-100 ml ACD solüsyonu içerir. Htc değeri % 35-40’dır. ACD solüsyonu üzerine alınmış bir kan, kan bankasında 4 ⁰C’de en fazla 21 gün saklanır. Bir ünite taze kan transfüzyonu hematokritte % 1.5-2 oranında artışa neden olur. Kan bankasıda saklanma sırasında kanda aşağıdaki değişikler oluşur.
Eritrosit ömrü azalır. Yıkılma oranı 21 gün içinde %20, 28 gün içinde % 35’e ulaşır.PH: Batlangyçta 6.9-7 olan kan ph’y 21 günden 6.6’ya kadar iner. Oksijen transportu: Bekletilmit banka kanynda hemoglobinin oksijene afinitesi artmyttyr. Bu saklanma syrasynda eritrosit 2-3 DPG içeridinin azalmasyna badlydyr. Potasyum: saklanma sırasında eritrositlerden plazmaya potasyum sızar. Taze kanda 3-4 mEqllt olan K. bir hafta sonra 12’ye çıkar. Trombositler: Hızla yıkılır ve 48 st sonunda banka kanında trombosit kalmaz. Lökositlerin ömrü alıcı dolaşımında çok kısalır.
F5 ve F8 gibi labil pıhtılaşma faktörleri yoktur.
Tam kan transfüzyon endikasyonlarıAkut kan kaybı
Kan değişimi
Ağır kan kayıplarında, trombositopenik hastalarda ve yeni doğanın hemolitik hastalığında kullanılacak kan, taze kan olmalıdır.
Eritrosit süspansiyonu:Plazması alınarak eritrositten zengin hale getirilmiş kana denir. Hematokrit değeri % 65-70 ve volümü 300 ml’tir. Eritrosit kaybı olan ama volüm gereksinimi olmayan hastalarda iyi bir seçimdir. Bir ünite eritrosit süspansiyonu Htc değerlerini % 3 oranında artırır.
Eritrosit süspansiyonu ile transfüzyon endikasyonlarıHemolitik anemiler
Aplastik ve refrakter anemiler
KBY ve kronik infeksiyon anemileri
Lösemi, lenfoma
Talasemi, orak hücreli anemi
Yıkanmış eritrosit süspansiyonuTaze eritrosit süspansiyonu izotonik ortamda bir kaç kez yıkanarak lökosit ve plazmadan arındırılır.
EndikasyonlarıOtoimmun hemolitik anemiler
Paroksismal nokturnal hemoglobinüri
Lökosit ve plazma proteinlerine bağlı transfüzyon reaksiyonları
Transplantasyon yapılacak hastalar
Dondurulmuş EritrositlerSoğuk etkisi ile yıkımı önlemek için %20’lik gliserol içinde süspansiyon haline getirilir ve sıvı azot yardımı ile –196⁰C’de 2.5 dakika içinde dondurulur. Bu tekilde yyllarca saklanabilen eritrositler transfüzyon için 40⁰C’de eritilir. 24 saat içinde kullanılmalıdır.
Trombosit TransfüzyonlarıTaze tam kan, trombositten zengin plazma ve konsantre trombosit süspansiyonları ile ağır trombositopenik kanamalarda hastaya trombosit verilebilir. Her ünite 5000-10.000 trombosit artışına neden olur. ABO uygunluk şart değildir. Alıcıdaki ömrü 1-7 gündür. Tronsfüzyondan 15 dakika sonra tromsbosit sayımı yapılmalıdır. Trombosit sayısı 50.000/nm^’ den az olan hastalarda endikedir.
Granülosit transfüzyonlarıAğır nötropeniye bağlı ve antibiyotiklere cevap vermeyen sepsislerde (akut lösemi, aplastik anemi, kanser kemoterapisinde sonra ) gramülosit transfüzyonları uygulanmaktadır. Tek bir verici’den lökoferez ile sağlanır.
Taze dondurulmuş plazmaHızlı santrifügasyonla şekilli elemanları uzaklaştırılmış taze plazmanın hızla dondurulması ile elde edilir. –30 ⁰C de 6 ay saklanabilir. Kullanılmadan hemen önce 37⁰C eritilir. Alıcı ve vericinin ABD sistemleri uyuşmalıdır. Bütün plazma proteinlerini içerir. Völümü 250 ml civarındadır. Her ünite pıhtılaşma faktörlerinin tamamnı % 2-3 artırır. Başlangıç terapödik dozu 10-15 ml/kg’dır. Hemofili A ve B tedavsinde ve diğer pıhtılaşma faktörlerinin eksikliklerinde kullanılabilir.
Faktör 8 konsantreleriKriyopresitat -70⁰C’de 0₂ alkol karışımında hızla dondurulmuş plazmanın +4⁰C’te eritilmesiyle olutan, beyaz jelatimsi çökeltidir. Ytinde F9 olmadydyndan sadece hemofili A ve Von willebrand hastalydynda kullanylyr.
Kan transfüzyonuİnsanda ilk transfüzyon hayvanlardan insana 1667 yılında gerçekleştirilmiştir. 1818 de ilk kez insandan insana kan transfüzyonu uygulanmıştır.
Kan transfüzyonunda amaç ve endikasyonlarAmaç kan kaybını yerine koymak, kardiak debiyi arttırmak, kan elemanlarını tamamlamak, pıhtılaşma faktörlerini ve bağışıklık cisimlerini yerine koymak ve hemopoetik organları uyarmaktır.
Akut kan kaybı: Travma veya cerrahi nedeniyle gelişen akut kan kaybının replase edilmesi tranfüzyon endikasyonudur. Normal kişide cerrahi kanama, kan volümünün %30’u veya daha fazla ise transfüzyon gerekir.
Oksijen tatyma kapasitesinin artyrylmasy: Anemi özellikle akut oldudunda kanyn oksijen kapasitesini dütürür. Akut anemi veya büyük cerrahi giritimleri yapylacady hastalarda kanyn oksijen tatyma kapasitesini artyrmak için tam kan veya tercihen eritrosit süspansiyonu verilmelidir.
Pıhtılaşma mekanizmasını düzenlemek: Bunun için tam kan veya taze donmuş plazma verilir.
Hipoproteinemiyi düzeltmek: KC hastaları, Nefrit, Ülseratif kolit, Mide kanserlerinde kullanılır.
Enfeksiyon hastalıkları septisemi, bakteriemi de gelişen eritrosit yıkımı karşılamak için gerekebilir.
Kan transfüzyonunda dikkat edilecek noktalar Mümükün olduğu sürece alıcıya kendi ABO ve Rh grubundan kan verilmelidir. Acil durumlarda
0 grubu kanla transfüzyon yapılabilir.
Transfüzyona batlamadan önce mutlaka crossmatching yapylmalydyr.
Alıcı serumdaki inkomplet antikorların araştırılması için alıcı serumundaki ve verici eritrositleri ile indirekt coombs testi yapılmalıdır.
Ameliyat masası başında hastaya verilecek kanın gercekten o kişiye ait olup olmadığı bir kez daha kontrol edilmelidir.
Kan verilmeden önce oda ısısında veya 37 0C’de ısıtılmalıdır.
Kanın son kullanma tarihi kontrol edilmelidir.
Üstte kalan plazmanın görünümüne bakarak, kanın hemolizli olup olmadığına dikkat edilmelidir.
Transfüzyona batlamadan önce veya transfüzyon syrasynda hastaya bir syvy vermek gerekiyorsa, bu syvy dextroz syvysy olmamalydyr. Dextroz ile temas eden eritrositler hemolize udrayabilirler.
Kanın içine başka ilaçlar (örn: antihistaminik ) konmamalıdır.
Tehlikeli transfüzyon reaksiyonları klinik belirtileri genellikle erkenden ortaya çıktığından (ilk 15 dakika) kan çok yavaş verilmeli ve hasta yakından izlenmelidir.
Ağır anemi ve kalp yetmezliği olan yaşlı hastalar, transfüzyondan önce digitalize edilmelidir.
Kan transfüzyonunun Yan etkileri
Kan tranfüzyonu yararlı olduğu kadar aynı zamanda tehlikeli bir tedavi yöntemidir. Mortalite oranı küçük cerrahi girişimlere oranla daha yüksektir.
Batlyca ölüm nedenleri - Grup uyuşmazlığı
- Akut kalp yetmezliği
- Hepatit
- Gr(-) bakteri sepsisleridir
Kan transfüzyonuna bağlı yan etkiler üç grupta toplanabilir. Hemolitik reaksiyonlar
Nonhemolitik immun reaksiyonlar
Enfeksiyöz komplikasyonlar
Hemolitik reaksiyonlar: Alıcıdaki antikorların transfüze edilen eritrositleri paçalanmasına bağlıdır. Transfüzyonun fazla olması intravasküler hemolize yol açar. Hemolitik reaksiyonlar geç ve erken olarak sınıflandırılır. Akut hemolitik reaksiyonlar: Akut intravasküler hemoliz ABO uygunsuzluğu nedeniyle ortaya çıkar. Fatal seyreder. Uyanık hastada semptomlarDöküntü
Ateş
Kusma
Gögüs ve yan ağrısı
Anestezi altında semptomlarVücut ısısında yükselme
Açıklanamayan taşikardi
Hipotansiyon
Hemoglobinuri
Cerrahi alanlarda diffüz sızdırma şeklinde kanama
Tedavi:Kan transfüzyonu sonlandırılır.
Yeniden kan ve hastanın grubu kontrol edilir.
Koagülasyon testleri, trombosit sayısı ve Hb değerleri kontrol edilir.
İdrar sondası yerleştirilir, hematüri kontrol edilir.
Mannitol ve intravenöz sıvı ile osmotik diürez sağlanır.
Dütük doz dopamin infüzyonu renal kanakymyny artyrmak için batlanyr.
Hızlı kan kaybı olduğunda taze donmuş plazma ve trombosit süspansiyonu gereklidir.
 B) Geç Hemolitik Reaksiyonlar
Rh sisteminin non-D antijenleri veya Koll. Duffy. Kidd antijenlerine karty gelitir. Semptomlar 2-21 gün sonra ortaya çykar. Sarylyk ve hemoliz görülür.
TedaviDestekleyicidir
Transfüzyon hemosiderozisi
Graft-versus-Hast hastalığı
2) Nonhemolitik İmmün ReaksiyonlarAlıcının verici kanındaki akyuvarlar, trombositler ve plazma proteinlerine aşırı duyarlılığı sonucu gelişir.
Febril reaksiyonlar
Ürtikerial reaksiyonlar
Anaflaktik reaksiyonlar
Nonkardiyojenik pulmoner ödem
Posttransfüzyon purpurası
Immun supresyon
3) Enfeksiyoz komplikasyonlarıHepatit
AIDS
Sitomegalouinus, Epstein-Barr virusu
Parazitik enfeksiyonlar (Malarya, toxoplazmozis, Chagas hastalığı)
Bakteriyel enfeksiyonlar (sifiliz, brusella, yersinyozis)
Masif kan transfüzyonlarıHastanın total kan volumünün veya daha fazlasının 24 saatten kısa sürede transfüze edilmesidir. Erişkin bir insanda kan volümü yaklaşık 5000 ml’dir. Bu da 10 ünite kan transfüzyonuna denk gelir.
Masif kan transfüzyonuna bağlı komplikasyonlarDütmüt oksijen tatyma kapasitesi
Pıhtılaşma defektleri (en sık dilüsyonel trombositopeni)
Hipotermi
Hiperkalemi
Asidoz ve sitrat toksisitesi
Hipokalsemi
Solunum yetmezliği
Kan kaybını azaltmak amacıyla uygulanan alternatif yöntemler Günümüzde homolog kan transfüzyonlarının çeşitli immünolojik ve enfeksiyon riskleri beraberinde taşındığı önemli bir gerçektir. Bu nedenle başka kanı kullanılmadan, hemostazın sağlanması için farklı metodlar araştırılmaktadır.
Homolog kan transfüzyonunu minimale indirmek için uygulanabilecek yöntemler. Eritrosit ürünleri
Perfloro kimyasal emülsiyonlar
Hemoglobin solusyonları
Rekombinant human eritropoietin (r-HuEPO)
Ototransfüzyon
Perfloro kimyasal emülsiyonlar ve hemoglobin solüsyonları halen deneysel olarak çalışılmakta ve yapay kan olarak adlandırılmaktadır. Hb ve florekarbon bazındaki oksijen taşıyan solüsyonlar normovolemik hemodilüsyonda veya kan replasman tedavisinde kullanılabilirler.
Son zamanlarda r-HuEPO’in pre ve postoperatif dönemde eritropoezisi uyararak transfüzyona olan ihtiyacı azalttığı belirtilmektedir.
Otolog kan transfüzyonuOtolog transfüzyon hastanın kendi kanının veya kan ürünlerinin toplanması ve yeniden infüze edilmesini içeren bir yöntemdir.
Klinik uygulamada çetitli otolog kan kullanym metodlary Preoperatif otolog kan alımı ve depolanması
Perioperatif kan toplanması
Postoperatif kan toplanması
Preoperatif akut normovolemik hemodilüsyon
Preoperatif otolog kan donasyonuKanın güvenle 35 gün kadar saklanabilmesi bu yöntemin temelini güvenle 35 gün kadar saklanabilmesi bu yöntemin temelini oluşturur. Preoperatif dönemde kan alınır ve saklanır. Donasyon haftalık ya da 4 günlük intervallerle yapılabilir. En son donasyon operasyondan 72 saat önce gerçekleştirilir. Hastanın her kan alınmasından öncesi Hb seviyesi 11gr/dl, hematokrit düzeyi ise %33-%34 olmalıdır.
KontrendikasyonlarHematokrit düzeyinin % 34’ün altında olması
Aktif enfeksiyon
Hiper-Hipotansiyon
Koroner arter hastalığı
Koagülopat
Yat tek batyna donasyon için kontra endikasyon dedildir.
 İntraoperatif ototransfüzyon
Cerrahi sahadan veya vücut kavitelerinden kaybedilen kanın toplanması ve yöntemine uygun olarak yeniden hastaya infüze edilmesini içerir. Kanamanın 1000-1500 ml’den fazla olduğu girişimlerden kanama yerinden toplanan kan santrifuje edilerek tekrar transfüze edilir. Bu amaçla cell saver denilen araçlar kullanılmaktadır. Cepsis, cerrahi alanda enfeksiyon ve malingnensi bulunması yöntemin uygulanması için kontraendikasyondur.
C) C) Postoperatif kan toplama C) Postoperatif kan toplama C) Postoperatif kan toplamaOperasyondan 5-7 saat sonra cerrahi sahadan drene olan kanın toplanması esasına dayanır. Açık kalp cerrahisi ve travmatik hemotoraksdan sonra, göğüs tüpünde drene olan kan toplanabilir.
Preoperatif akut normovolemik hemodilusyon Hastadan preoperatif dönemde, anestezi indüksiyonundan hemen önce veya sonra kan alınması aynı anda kolloid veya kristalloid solüsyonların verilmesini içeren bir uygulamadır.
Bu yöntemde Htc’de dütme ve kan viskozitesinin azalmasy dokulara oksijen dadylymyny artyryr ve doku perfüzyonunu iyilettirir. Hemodilüsyon syrasyndaki toplanan kan labil plazma koagülasyon faktörleri, plateletler ve taze eritrositleri içerir ve major kanama durumlarynda retranfüze edilebilir.
Hemodilüsyonun iki önemli avantajı vardır.Cerrahi itlem syrasynda kan transfüzyonuna ihtiyacy önemli ölçüde azaltyr ve kan transfüzyonuna bağlı potansiyel yan etkileri minimale indirir.
2) Bazı hastalıklarda alternatif tedavi olarak uygulanabilir.
İskemik stroke
Periferik arteriyel oklüzyon
Santral retinal ven trombozu
Akut bilier pankreatit
Kontrendikasyonlar1) Anemi (Hb 11,5 gr/dl ve Htc %35 olması)
Koroner arter hastalığı ve ciddi hipertansiyon
Dütük platelet veya dütük konsantrasyonda hoagülasyon proteinlerinin olmasy ve hiper fibrinolizis’dir.
Hipovolemi
KC sinozu, bozulmut renal fonksiyon
Ciddi restriktif ve obstrüktif AC hastalığı
Kan kaybını önlemede kullanılan ilaçlarProstasiklin
Dipiridamol
Desmopressin
Amino kaproik asit
Traneksamik asid
Aprotinin
 Aprotinin:
Dütük konsantrasyonlarda plazmin ve fibrinolizisi, orta dozlarda trombosit agregasyonunu, aktivasyonunu ve fibrinojen reseptörlerini inhibe eder. Yüksek konsantrasyonlarda ise intrinsik pyhtylatma sistemi üzerine etkilidir. Bir çok çalytma göstermittirki aprotinin perioperatif kan kaybını ve kardiyak cerrahide tranfüzyon ihtiyacını azaltmaktadır. Aprotinin kardiopulmoner bypass’dan önce uygulanması da önerilmektedir.
Ancak yüksek konsantrasyonlarda koagülasyon mekanizmasyny bozmaktadyr. Dider dezavantajlary arteriyel ve venöz tromboz iktimalini pyhtylatmayy sadlayarak artyrmasy ve bovin orjinli protein oldudu için anaflaksi riskinin olmasy olarak syralanabilir.
Desmopressin: Kan kaybını önlemesi ile ilgili mekanizmaları Trombosit sayısından bağımsız olarak trombosit fonksiyonunun iyileştirilmesi
VWF’nin salınımını arttırılması
Endotelial etkileri ise (trombosit adezyonunun artırılması ve yaranın çepeçevre sarılması)
Hipotansiyon, olarak sıralanabilir.
Ancak çok ileri derecede faktör eksikliği ve üremisi olan hastalarda kan kaybı desmopressin verilerek azaltılabilir.
UZM.DR.HAKAN ERGUN